Het is niet echt een Eureka-moment. Voorheen reed ik door Amsterdam langs de grachten en als het dan regende heb ik mij helemaal nooit gerealiseerd dat er ook achterland is en dat het water ergens naar toe moet om af te wateren. Dus ik heb mij nooit gerealiseerd dat we daadwerkelijk bezig waren met het peil in de grachten. Ik dacht het valt gewoon en het stroomt ergens logischerwijs naar toe Dat besef kwam toen ik hier twee maanden werkte toen ik erachter kwam dat het helemaal afhankelijk is van het gemaal Zeeburg. Dus dat eigenlijk de hele afwatering van onze boezem door de grachten richting Zeeburg gaat. Dat is haast onbegrijpelijk, dat zo’n klein stukje, nou ja het is best een groot gebouw. Relatief klein ervoor zorgt dat wij in heel Amsterdam en achter Amsterdam droge voeten houden. En dat had ik mij nooit gerealiseerd voordat ik bij het waterschap kwam werken.