Voor wie dient u dit project in?

Ik ben zelf betrokken bij dit project

Voor welke organisatie werkt u?

Gepensioneerd medewerker van Rijkswaterstaat (dus nu voor niemand)

Is de innovatie slim bedacht en nog onder de radar (relatief kleine innovatie, maar mooie impact)?

Nee, deze inzending voldoet niet aan bovenstaande omschrijving.

Heeft de innovatie (onafhankelijk van de categorie waarvoor je de inzending indient) een aspect van digitale transformatie? Wordt er bijvoorbeeld slim gebruik gemaakt van data?

Nee

In hoeverre lost deze innovatie een probleem op? Wat is de impact van deze innovatie?

In plaatsen met historische bebouwing gaat een noodzakelijke dijkverhoging vaak ten koste van het stadsgezicht. Om dit te vermijden worden bij extra hoogwater tijdelijke waterkeringen toegepast. Alle tot nu toe hiervoor toegepaste keringen hebben echter tekortkomingen op het punt van bedrijfszekerheid, en dus van de veiligheid.
Er moeten vooraf menselijke handelingen worden gepland die tijdig en zeer precies moeten worden uitgevoerd. Denk daarbij aan de dijk bij Kruiningen die in 1953 doorbrak doordat de coupure niet was gesloten. Daarom zijn ook al automatisch werkende keringen bedacht.
Deze hebben tot nu toe eveneens nadelen die de bedrijfszekerheid en daarmee ook de veiligheid beperken: ze zijn allemaal opgedeeld in secties, vaak met (kwetsbare) scharnieren of wrijvingsgevoelige opdrijfsystemen. Als één van de delen faalt, faalt de hele waterkering.
De Drijfstopkering bestaat uit één, enigszins flexibel doch robuust element dat, zodra nodig, geheel autonoom functioneert. Deze biedt daardoor een significant betere veiligheid dan de tot nu toe bekende oplossingen.
De Drijfstopkering is een tijdelijke waterkering die permanent beschikbaar is en die in werking wordt gesteld door het water dat gekeerd moet worden, zonder tussenkomst van mensen, detectiesystemen of gereedschap.

Hoe innovatief, creatief en vernieuwend is de innovatie?

Dit type waterkering bestaat nog niet. Het idee is opgekomen 20 à 25 jaar geleden.
In 2007 is een 2-dimensionaal model gebouwd waarmee kon worden aangetoond dat het werkt, mits de diameter van de gestrekt liggende drijver meer is dan de helft van de boven straatniveau te keren waterhoogte.
Het basis idee bestond al langer (als "parachute dam"), maar uit de daarbij geleverde tekening kan, middels het 2-D model, worden aangetoond dat het in die vorm niet kan werken, dus dat dit idee nooit is doorgerekend of onderzocht op werking.
In 2022 is het idee verder uitgewerkt en onderzocht middels een 3-dimensionaal model.
In dit model en de (gefilmde) bewijsproef, is de overgang van de Drijfstopkering naar de vaste dijk ingebouwd en getest. Het is een volledig werkend model op kleine schaal.
Pas in deze proef is gebleken dat ook de gekozen oplossing voor de knik in de drijver, tussen het gestrekte deel en de eindstukken, goed werkt.
Daarmee bestaat de kering uit één gestrekt element, zonder scharnieren of schuivende delen (die kunnen vastlopen door wrijving).

Draagt deze innovatie bij aan meer kostenefficiëntie: hoe is de verhouding in kosten in geld en tijd en de (verwachte) impact van de innovatie?

De Drijfstopkering is geen kostenbesparende oplossing. De goedkoopste en veiligste oplossing is het doorzetten van de vaste (grond) dijk.
Het is een luxe oplossing, met een prijs voor het te beschermen stadsgezicht. In dit opzicht is deze kering vergelijkbaar met oplossingen zoals toegepast in Kampen en Spakenburg.

Op welke manier draagt de innovatie bij aan de doelstellingen van de waterschappen om circulair, energieneutraal (en CO2-neutraal) te worden?

De Drijfstopkering levert geen echte bijdrage aan verkleining van de CO2-footprint.
Daarbij kan worden opgemerkt dat de kering bedoeld is voor de relatief korte gedeelten van de waterkering waar het uit het zicht houden van de waterkering gewenst is.

Is de inzending een voorbeeld van excellente samenwerking en participatie?

Het idee is grotendeels door één persoon uitgewerkt (met ruggespraak met enkele personen, waaronder oud collega's). Lang was het idee een patent aan te vragen. Dat is nu losgelaten door vrijgave van het idee middels een publicatie, waarmee hopelijk voorkomen wordt dat anderen het vrije gebruik ervan kunnen inperken.